Omdat leven in gezinsverband zo vanzelfsprekend lijkt worden andere leefvormen als de uitzondering beschouwd. De hele maatschappij is ingesteld op gezinnen. Steeds meer mensen kiezen echter voor een andere levenswijze. En steeds meer mensen zullen in ieder geval in een periode van hun leven alleenstaand zijn. In 1988 is bijvoorbeeld bijna een kwart van de huishoudens een eenpersoonshuishouden. Er vindt blijkbaar een ontwikkeling plaats in de samenleving naar individualisering. Er zijn diverse mogelijkheden om min of meer alleen te leven in de zin van een niet altijd vanzelfsprekend aanwezige partner. Hoe leven alleenstaanden en wat voor oplossingen hebben ze gekozen om te overleven in deze gezinsmaatschappij? Is de behoefte aan autonomie die leidt tot de keuze alleen te leven sterker dan de behoefte het leven met anderen te delen? En hoe kun je daar op een evenwichtige manier mee omgaan?