Voor de poort naar het verleden
€ 7,50
Voor de poort naar het verleden
Een kind tussen ontkenning en incest
Margriet van den Dungen
Het boek dat uit twee delen bestaat heeft twee motto’s:
‘Door mij heen stromen de brede rivieren; in mij staan de hoge gebergten. En achter de struikgewassen van mijn onrust en verwarring strekken zich de effen brede vlaktes van mijn rust en overgegevenheid. Alle landschappen zijn er in me. Er is nu ook alle plaats. In mij is de aarde en in mij is ook de hemel. En dat de mensen zoiets als een hel hebben kunnen uitvinden, is ook volledig duidelijk. De hel van mezelf beleef ik nooit meer - die heb ik vroeger voor een heel leven tegelijk beleefd - maar de hel van anderen kan ik zeer intensief beleven. Dat moet ook, men zou anders misschien zelfgenoegzaam worden’
Regelrechte verbindingspaden van mens tot mens gaan er in deze wild dooreengegooide wereld alleen nog door het innerlijk. Uiterlijk wordt men uiteen gesmeten en de paden naar elkaar toe raken zo bedolven onder puin dat men in vele gevallen de weg naar elkaar nooit meer zal kunnen vinden. Een ongebroken contact en voortleven samen is alleen innerlijk mogelijk en is er niet altijd de hoop dat men elkaar op deze aarde toch nog eens vindt?
Beide uit Het verstoorde leven van Etty Hillesum
De belangrijkste algemene motieven zijn: incest, ontkenning, verwaarlozing, en liefde.
Wineke word vanaf haar vijfde tot in haar pubertijd verkracht door haar (stief)vader, incest is een belangrijk motief in dit boek, alles heeft met deze gebeurtenissen te maken. Ze ontkent het haar hele leven, waardoor ze uiteindelijk zo van het pad afraakt dat ze opgenomen moet worden. Dit is ook een belangrijk motief.
Haar moeder verwaarloost haar al vanaf haar geboorte. Ze negeert haar, wat een groot effect heeft op het zelfbeeld van Wineke. Het laatste belangrijke motief, liefde, heeft alles te maken met de voorgaande. Wineke verlangt al haar hele leven naar liefde, vooral van haar moeder, maar nooit krijgt ze die.
Het is een autobiografisch verhaal, dus over de jeugd en de ervaringen van de schrijfster is te lezen in dit boekverslag, hoewel Margriet van Dungen zichzelf Wineke noemt in de flashbacks naar het vijfjarige kind. Hoe dit komt of wat haar echte naam is, is onduidelijk, er is alleen van de auteur bekend dat ze nadat ze de incest onder ogen kwam, haar achternaam heeft veranderd. Of dit met haar voornaam ook het geval was is niet bekend. Dat het verhaal autobiografisch is wel, dat kun je vooral opmaken uit het voorwoord door Professor Bastiaans.